Streszczenie

Wprowadzenie. Systematycznie podejmowana aktywność fizyczna wpływa na polepszenie zdolności do wykonywania wysiłku fizycznego i poprawia samopoczucie. Ćwiczenia fizyczne są również wykorzystywane w rehabilitacji osób niepełnosprawnych intelektualnie.
Cel pracy. Scharakteryzowanie aktywności fizycznej osób niepełnosprawnych intelektualnie zamieszkałych w Domu Pomocy Społecznej, w tym ocena poziomu aktywności fizycznej oraz ocena poziomu wiedzy na temat aktywności fizycznej i zasad zdrowego stylu życia.
Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 50 mężczyzn w wieku 25–60 lat (50 ± 11,78 roku) – mieszkańców Domu Pomocy Społecznej w Izbicy Kujawskiej. Były to osoby o różnym stopniu niepełnosprawności intelektualnej. W badaniu wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety oraz Kwestionariusz 7-dniowej Aktywności Fizycznej.
Wyniki. 56% badanych uczestniczyło w zajęciach sportowo-rekreacyjnych organizowanych w Domu Pomocy Społecznej. Najczęściej wybieranymi formami aktywności fizycznej były jazda na rowerze, spacer oraz gimnastyka, najrzadziej natomiast bieganie, ćwiczenia bierne i zajęcia na siłowni. 58% badanych podejmowało aktywność fizyczną, ponieważ zależało im na kontakcie z przyrodą oraz poprawie stanu zdrowia. Do najważniejszych prawidłowych zachowań zdrowotnych należy higiena osobista i aktywny wypoczynek. Wśród codziennych zachowań zdrowotnych służących zdrowiu 12% badanych deklarowało podejmowanie aktywności fizycznej. 26% badanych paliło papierosy, choć zdawali sobie sprawę, że jest to zachowanie szkodzące zdrowiu.
Wnioski. Osoby niepełnosprawne intelektualnie biorą czynny udział tylko w zajęciach sportowo-rekreacyjnych organizowanych w Domu Pomocy Społecznej, ale nieregularnie. Dom Pomocy Społecznej realizuje zalecenia dotyczące aktywności fizycznej, a tym samym może pozytywnie wpływać na zachowania zdrowotne mieszkańców. Osoby niepełnosprawne intelektualnie są świadome prawidłowych zachowań zdrowotnych, ale potrzebują motywacji, żeby je realizować.

Abstract

Background. Systematically taken physical activity affects the improvement in ability to perform physical exertion and improves mood. Exercises are also used in the rehabilitation of people with intellectual disabilities.
Objectives. The aim of this study was to characterize the physical activity of people with intellectual disabilities living in the social welfare home (SWH) including the assessment of the level of physical activity and the level of knowledge about physical activity and healthy lifestyle principles.
Material and Methods. The study included 50 men, aged 25–60 years (50 ± 11.78 years), residents of the SWH in Izbica Kujawska. These were people with varying degrees of intellectual disability. The study used the author’ questionnaire and a 7-day Physical Activity Questionnaire Recall.
Results. Fifty six percent of the respondents participated in sports and recreational activities organized in SWH. The most frequently chosen forms of physical activity were cycling, walking and gymnastics. The least frequently chosen forms of activities were running, passive exercises and classes at the gym. Fifty eight percent of the respondents undertook physical activity because they wanted to have a contact with nature and improve their health. The most important health behaviours are personal hygiene and active leisure. Among everyday healthy behaviours 12% of the respondents reported physical activity. Twenty six percent of the respondents were smokers, although they aware that such behaviour adverse health.
Conclusion. People with intellectual disabilities actively participate only in physical activities organized in SWH, but on irregular basis. SWH implements the recommendations of physical activity and thus can positively influence the residents’ health behaviours. People with intellectual disabilities are aware of proper health behaviours and only need motivation to implement them into their everyday lives.