Nursing and Public Health

Piel. Zdr. Publ.
Index Copernicus (ICV) – 69.56
Average rejection rate – 24.41%
ISSN 2082-9876 (print)
ISSN 2451-1870 (online)
Periodicity – quarterly

Pobierz PDF

Pielęgniarstwo i Zdrowie Publiczne Nursing and Public Health

2014, vol. 4, nr 1, styczeń-marzec, str. 69–78

Typ publikacji: praca poglądowa

Język publikacji: polski

Psychologiczne aspekty utraty dziecka w okresie prenatalnym

Psychological Aspects of the Loss of a Child in the Prenatal

Agata Bubiak1,A,B,C, Janusz Bartnicki2,E, Zdzisława Knihinicka-Mercik2,C,D,F

1 Położna, absolwentka kierunku położnictwo, Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu

2 Zakład Położnictwa, Katedra Ginekologii i Położnictwa, Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu

Streszczenie

Śmierć dziecka jest traumatycznym przeżyciem, najtrudniejszym doświadczeniem, jakiego może doznać człowiek, dlatego jest niezwykle ważne udzielenie odpowiedniego wsparcia osobie, która straciła dziecko. Popełniając błędy można wyrządzić ogromną krzywdę – utrudnić prawidłowe przeżycie żałoby. Procesem mającym na celu zaakceptowanie utraty dziecka, pogodzenie się z własnym losem i odzyskanie zdolności do funkcjonowania w świecie jest żałoba. Personel medyczny powinien posiadać i przekazywać swą wiedzę rodzicom na temat kolejno występujących etapów żałoby, którymi są: szok, uświadomienie sobie straty, chronienie siebie/wycofanie się, powracanie do zdrowia i odnowa, która pomaga zrozumieć cel tego procesu i wyjaśniać syndromy charakteryzujące poszczególne fazy. W szpitalach powinny być przestrzegane pewne zasady, do których zalicza się: oddanie należytego szacunku kobiecie i jej zmarłemu dziecku, zachowanie intymnej i poufnej atmosfery, zapewnienie kontaktu z psychologiem lub kapłanem szpitalnym, poinformowanie kobiety o jej prawach i zapewnienie pacjentce pożegnania z dzieckiem. Przestrzegając te prawa i opiekując się osieroconą matką w należyty i godny sposób, zapewnia się jej poczucie bezpieczeństwa, zmniejsza lęk i uczucie przygnębienia.

Abstract

Death of a child is among the most traumatic events during the whole human life. There is a reason why adequate help should be offered to anyone who lost a baby. Errors that one makes can cause great harm impeding the survival of mourning. The period of mourning after the death of a child is essential for conforming to someone own fate and regaining the ability to function in the world. Medical staff should possess and transfer to parents the knowledge about the following steps: shock, realizing the loss, hiding/withdrawal, returning to health, and regeneration, which may facilitate to understand this process and explain syndromes of each phase. In hospitals the following rules should be followed: to respect a women and her dead child, to preserve intimate and private atmosphere, to provide contact with hospital psychologist or priest, to provide proper information about the patient’s rights and give adequate time for farewell. Following the above rights and caring for a bereaved mother in a proper and dignified way to provide the sense of security, to reduce anxiety and the feeling of depression.

Słowa kluczowe

strata, żałoba, śmierć dziecka

Key words

loss, grief, death of a child

Piśmiennictwo (19)

  1. Kriese Caterine M.: Jak przeżyć stratę dziecka. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2001.
  2. Kriese M.: Smutek Strata Żałoba. Jak sobie z nimi radzić? Jak pomóc innym. POLWEN, Radom 2004.
  3. Kornas-Biela D.: Oblicza macierzyństwa. Katolicki Uniwersytet Lubelski, Lubin 1999.
  4. Kościelska M.: Trudne macierzyństwo. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1998.
  5. Sanders C.M.: Jak przeżyć stratę dziecka. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2001.
  6. Szymańska M., Chazan B.: Postawy pacjentek po niektórych niepowodzeniach prokreacyjnych. Kliniczna Perinatologia i Ginekologia 2004, 40, 1, 10–14.
  7. Herbert M.: Żałoba w rodzinie. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2005.
  8. Bręborowicz G.H.: Położnictwo i Ginekologia. Część I. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
  9. Giedroyć A.: Niewidzialny Tata. Ojcom po stracie dziecka. Towarzystwo Rozwoju Rodziny, Wrocław 2010.
  10. Szymański Z.: Płodność i planowanie rodziny. Wydawnictwo Pomorskiej Akademii Medycznej, Szczecin 2004.
  11. Nesterowicz M.: Prawo medyczne. Wydanie VII, Wydawnictwo Dom Organizatora, Toruń 2007.
  12. Zajdel J.: Prawo w medycynie. Wydawnictwo Progress, Łódź 2007.
  13. Blanc B., Boubh L.: Ginekologia. Wydawnictwo Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1995.
  14. Simon W.: http://mateusz.pl/mz/ws-zuc/2-zespol-poaborcyjny.htm#top (dostęp 15.08.2013).
  15. Ryś M.: Psychologia małżeństwa w zarysie. Warszawa 1999, s. 89.
  16. Makara-Studzińska M., Iwanowicz-Palus G. (red.): Psychologia w położnictwie i ginekologii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009.
  17. Keirse M., Spitz B., Vandermeulen A.: Jak sobie radzić z poronieniem. POLWEM, Radom 2007.
  18. Zwolenkiewicz K.: W otchłani śmierci. Wydawnictwo Złote Myśli, Kraków 2007.
  19. Berezowski E.: Metody komunikowania się z rodzicami w sytuacji trudnej emocjonalnie. Biuletyn informacyjny DOPiP nr 3–4, Poznań 2007.